Restaurant Lindehof - Nuenen

De eerste keer dat we bij gingen eten, had pas een paar jaar zijn (eerste) . Tijdens deze eerste ervaring werden we verrast met zijn uitzonderlijke kookkunsten, al waren toen nog redelijk traditioneel.

Inmiddels is het 2022 en hoog tijd voor een tweede bezoek. De verwachtingen zijn hoog gespannen, zeker omdat we bij het reserveren al moesten doen. Iets dat we nog niet echt gewend zijn in het Brabantse land.

Bij binnenkomst worden we hartelijk ontvangen door Soenil zelf. Hij brengt ons naar onze tafel in de erker met de rug naar de ramen. Hiervanuit hebben we een mooi uitzicht over de zaal, ook al is zaal niet het juiste woord. Je kunt het beter een huiskamer noemen, iets wat het waarschijnlijk ooit was. Door de beperkte ruimte, is er ook maar capaciteit voor een beperkt aantal gasten, die daardoor alle aandacht krijgen. We beginnen de avond met bubbels en we kiezen voor de . Na de eerste amuses komt Soenil zelf met de kaart. Hierop staan een aantal voor-, hoofd- en nagerechten, waarbij telkens een 'signatuur dish' zoals Rendang of Kreeft. Wij kiezen echter voor het Menu Toque Blanche, waarbij we een hoofdgerecht vervangen voor . Het menu bestaat uit zes gangen, netjes verdeeld in twee voorgerechten, twee hoofdgerechten en twee deserts.

Bij de amuses was het al duidelijk dat de traditionele keuken van jaren geleden heeft plaatsgemaakt voor hoogwaardige creaties die de nadrukkelijke signatuur van de meester dragen. Het is ook niet zonder reden dat hij de 'Spicy Chef' genoemd wordt. Zijn gerechten worden beïnvloed door zijn Hindoestaanse en Surinaamse afkomst, met zijn moeder als zijn grootste inspiratiebron. Maar ook tijdens zijn vele reizen doet hij uit alle windstreken ideeën op, terwijl er ook elementen uit de traditionele (Franse) keuken herkenbaar blijven in de gerechten. Na de voorgerechten met langoustine en zeeduivel, volgt het eerste hoofdgerecht met wederom paling, maar nu in combinatie met gerechten uit India. Daarna volgt het tweede hoofdgerecht met vlees van het Wagyu-rund; gelakt en dan geroosterd op een houtskoolgrill. De smaak is ontegenzeggelijk heerlijk en het vlees is vooral ongelooflijk mals; het smelt bijna op je tong. Bij het tweede desert krijgen we een grijs bolletje aan een takje. Hoewel het er niet appetijtelijk oogt, hebben we er natuurlijk alle vertrouwen in en stoppen het in één keer in onze mond. Het zijn de heerlijkste beignets die we ooit gegeten hebben. Een schot in de roos. Als afsluiter komt de koffie met friandises die onder andere bestaan uit een Surinaamse feesttaart (fiadoe), een bonbon gevuld met bami ketjap (zonder de bami), een chocoladereep met yuzu en als afsluiting een snoepje met een zeer pittige vulling. Na al die jaren was dit een overtreffende tweede kennismaking en dit smaakt naar meer, want waarschijnlijk is de trukendoos van Soenil nog lang niet leeg. Aan zijn enthousiasme zal het in ieder geval niet liggen.