22 februari 2012 2 min. leestijd
Spraakmakende psychedelische rockband uit Los Angeles die in 1967 een Amerikaanse nummer 1-hit scoort met 'Light My Fire'.
The Doors leveren in de jaren erop nog klassiekers af met o.a. 'Hello I Love You', 'Love Her Madly' en 'Riders On The Storm'. Op 12 december verlaat de charismatische frontman Jim Morrison de band. Hij overlijdt op 3 juli 1971 aan een hartaanval. Oliver Stone verfilmt in 1991 het verhaal van The Doors met Val Kilmer in de hoofdrol.
De diepe, sonore stem van Jim Morrison boven de keyboardsounds van Ray Manzarek typeert de muziek van The Doors. Met drummer John Densmore en gitarist Robby Krieger richten Morrison en Manzarek de band op in 1965. Een jaar later tekenen de studenten film een platencontract bij Elektra Records.
Hun eerste album The Doors(1967) en de single 'Light My Fire' zijn meteen een schot in de roos. De geslaagde, psychedelische mix van blues, klassiek en pop die The Doors brengen, valt niet te vergelijken met andere muziek. Het succes blijkt echter een beperking voor de band.
Waar de volgende albums nog origineel materiaal bevatten, krijgen Morrison en co het bij The Soft Parade(1969) moeilijk om aan de verwachtingen van het publiek te voldoen. Dat album is volgens veel undergroundliefhebbers te populair. Voor Morrison Hotel(1970) en L.A. Woman(1971), de laatste twee cd's waarop Morrison nog te horen is, grijpen The Doors terug naar blues.
Vanaf het begin is Jim Morrison de spilfiguur van The Doors. Hoogintelligent (hij zou een IQ van 149 hebben gehad), charismatisch, maar ook verslaafd aan alcohol en drugs. Naarmate het succes van The Doors groeit, groeit ook zijn afhankelijkheid van verdovende middelen.
Na de release van LA Womanverlaat Morrison de band en trekt hij naar Parijs. Hij voelt zich, als frontman van The Doors, niet ernstig genomen als dichter. In Parijs, waar ook zijn grote voorbeeld Rimbaud had gewoond, hoopt hij nieuwe inspiratie te vinden voor zijn gedichten.
De inspiratie blijft echter uit en Morrison glijdt weg in een depressie. Op 3 juli 1971 wordt hij dood gevonden in zijn badkuip. Het 27-jarige rockicoon is gestorven aan een overdosis.
Na het vertrek en de dood van Morrison gaan de andere bandleden door. Toch kunnen ze de herinnering aan het Morrison-tijdperk niet doen vervagen. The Doors blijven Jim Morrison. In de jaren '80 en '90 is hij even populair als toen hij nog leefde. De vele Morrison-biografieën houden Morrison levend.
Manager van de band en schrijver van diverse boeken over The Doors, Danny Sugerman, overlijdt op 5 januari 2005 op 50-jarige leeftijd. In 2004 doen de overgebleven leden van The Doors (met uitzondering van de drummer John Densmore ) onder de naam "The 21th Century Doors" Europa aan. Ze geven concerten in o.a. Parijs, Brussel, Lissabon en treden in Nederland op tijdens het Weertse Bospop festival. Van deze concerten is inmiddels een CD (alleen in de USA) en DVD verschenen.
De diepe, sonore stem van Jim Morrison boven de keyboardsounds van Ray Manzarek typeert de muziek van The Doors. Met drummer John Densmore en gitarist Robby Krieger richten Morrison en Manzarek de band op in 1965. Een jaar later tekenen de studenten film een platencontract bij Elektra Records.
Hun eerste album The Doors(1967) en de single 'Light My Fire' zijn meteen een schot in de roos. De geslaagde, psychedelische mix van blues, klassiek en pop die The Doors brengen, valt niet te vergelijken met andere muziek. Het succes blijkt echter een beperking voor de band.
Waar de volgende albums nog origineel materiaal bevatten, krijgen Morrison en co het bij The Soft Parade(1969) moeilijk om aan de verwachtingen van het publiek te voldoen. Dat album is volgens veel undergroundliefhebbers te populair. Voor Morrison Hotel(1970) en L.A. Woman(1971), de laatste twee cd's waarop Morrison nog te horen is, grijpen The Doors terug naar blues.
Vanaf het begin is Jim Morrison de spilfiguur van The Doors. Hoogintelligent (hij zou een IQ van 149 hebben gehad), charismatisch, maar ook verslaafd aan alcohol en drugs. Naarmate het succes van The Doors groeit, groeit ook zijn afhankelijkheid van verdovende middelen.
Na de release van LA Womanverlaat Morrison de band en trekt hij naar Parijs. Hij voelt zich, als frontman van The Doors, niet ernstig genomen als dichter. In Parijs, waar ook zijn grote voorbeeld Rimbaud had gewoond, hoopt hij nieuwe inspiratie te vinden voor zijn gedichten.
De inspiratie blijft echter uit en Morrison glijdt weg in een depressie. Op 3 juli 1971 wordt hij dood gevonden in zijn badkuip. Het 27-jarige rockicoon is gestorven aan een overdosis.
Na het vertrek en de dood van Morrison gaan de andere bandleden door. Toch kunnen ze de herinnering aan het Morrison-tijdperk niet doen vervagen. The Doors blijven Jim Morrison. In de jaren '80 en '90 is hij even populair als toen hij nog leefde. De vele Morrison-biografieën houden Morrison levend.
Manager van de band en schrijver van diverse boeken over The Doors, Danny Sugerman, overlijdt op 5 januari 2005 op 50-jarige leeftijd. In 2004 doen de overgebleven leden van The Doors (met uitzondering van de drummer John Densmore ) onder de naam "The 21th Century Doors" Europa aan. Ze geven concerten in o.a. Parijs, Brussel, Lissabon en treden in Nederland op tijdens het Weertse Bospop festival. Van deze concerten is inmiddels een CD (alleen in de USA) en DVD verschenen.
Dit artikel verscheen 12 jaar geleden voor het eerst. Mocht je onverhoopt een onvolkomenheid zien, neem dan contact met ons op door middel van onderstaande knop.
Mail de redactie