31 oktober 2012 2 min. leestijd
Na 110 jaar sloot bakkerij-patisserie Bloch op zaterdag 29 maart 2008 de deuren. Een instituut verdwijnt uit de Veldstraat in het Belgische Gent. Te hoge loonkosten en zware BTW-aanslagen maken dat de zaak niet meer rendabel is, zeggen Jacques en François Bloch. Bloch stond voor kwaliteit en een enorm verscheiden aanbod. Meer dan 50 verschillende broden, meer dan 30 verschillende koeken en dan nog een diversiteit aan andere producten. Op Bloch raakte je nooit uitgekeken. Jacques Bloch was vele jaren met zijn vrouw Christiane en zus Nicole de ster van de zaak. De jongste jaren namen zijn zoon François en zijn vrouw Linda die rol over.
Benjamin Bloch vestigde zich in 1898 aan de Veldstraat om er een filiaal van het bakkersbedrijf Bloch te openen. De familie was afkomstig uit Elzas (toen Duitsland), vluchtte en kwam in België terecht, waar ze bakkerijen oprichten in Charleroi en Brussel. De winkels kregen het opschrift 'Boulangerie Viennoise', wat vooral te maken had met de soorten aangeboden producten. Het grote assortiment aan broden, gebak en koffiekoeken was op dat ogenblik onbekend in Gent en bij andere bakkers niet te vinden. Omstreeks 1905 breidde Sophie Bloch-Loeb de bakkerij uit met een verbruikszaal. Na de eerste wereldoorlog veranderde het opschrift: 'Patisserie Alscasienne', naar de herkomst van de familie, omdat Oostenrijk als bondgenoot van Duitsland, hier niet erg populair meer was. De herkomst blijkt ook uit de gevel en het interieur die gemaakt zijn volgens de vakwerktraditie in Elzas.
Met de Tweede Wereldoorlog op komst besloten de zoon van Sophie, Rodolphe en zijn vrouw Alice Bloch om met hun kinderen, onder wie Jacques, naar New York te vluchten. Grootmoeder Loeb wilde aanvankelijk mee, maar besloot toch in de winkel in Gent te blijven. Tot 28 januari 1943, toen de Duitsers de 70-jarige vrouw in het Zuidstation in Brussel oppakten, eerst naar de Dossinkazerne in Mechelen voerden en later op een trein naar Auschwitz zetten, waarvan ze niet terugkeerde. Jacques' tante en oom waren eerder al afgevoerd naar Auschwitz. Een neef belandde in het concentratiekamp van Buchenwald, maar overleefde het.
In november 1945 keerden de Blochs terug uit New York. Jacques was toen 17. De bakkerij was ondertussen verkocht aan een collaborateur. Het was buurman Jean Daskalides die kon verhinderen dat de mensen na de bevrijding uit wraak de bakkerij in brand staken.
Na de oorlog zou de zaak nog groeien en tot grote bloei komen. In 1956 kocht Rodolphe Bloch het hoekhuis aan. Rodolphe overleed in 1958. Van dan af nam Jacques de touwtjes in handen. In 1975 kwam er onder zijn impuls een laatste stuk bij langs de kant van de Hoornstraat. Nadien verwierf de zaak een bijna mythische status mede gebaseerd op eeuwenoude joodse gebruiken.
Nu de winkel gesloten is wordt de website van Bloch in ere gehouden als aandenken aan de beroemste pattisserie van Gent.
Benjamin Bloch vestigde zich in 1898 aan de Veldstraat om er een filiaal van het bakkersbedrijf Bloch te openen. De familie was afkomstig uit Elzas (toen Duitsland), vluchtte en kwam in België terecht, waar ze bakkerijen oprichten in Charleroi en Brussel. De winkels kregen het opschrift 'Boulangerie Viennoise', wat vooral te maken had met de soorten aangeboden producten. Het grote assortiment aan broden, gebak en koffiekoeken was op dat ogenblik onbekend in Gent en bij andere bakkers niet te vinden. Omstreeks 1905 breidde Sophie Bloch-Loeb de bakkerij uit met een verbruikszaal. Na de eerste wereldoorlog veranderde het opschrift: 'Patisserie Alscasienne', naar de herkomst van de familie, omdat Oostenrijk als bondgenoot van Duitsland, hier niet erg populair meer was. De herkomst blijkt ook uit de gevel en het interieur die gemaakt zijn volgens de vakwerktraditie in Elzas.
Met de Tweede Wereldoorlog op komst besloten de zoon van Sophie, Rodolphe en zijn vrouw Alice Bloch om met hun kinderen, onder wie Jacques, naar New York te vluchten. Grootmoeder Loeb wilde aanvankelijk mee, maar besloot toch in de winkel in Gent te blijven. Tot 28 januari 1943, toen de Duitsers de 70-jarige vrouw in het Zuidstation in Brussel oppakten, eerst naar de Dossinkazerne in Mechelen voerden en later op een trein naar Auschwitz zetten, waarvan ze niet terugkeerde. Jacques' tante en oom waren eerder al afgevoerd naar Auschwitz. Een neef belandde in het concentratiekamp van Buchenwald, maar overleefde het.
In november 1945 keerden de Blochs terug uit New York. Jacques was toen 17. De bakkerij was ondertussen verkocht aan een collaborateur. Het was buurman Jean Daskalides die kon verhinderen dat de mensen na de bevrijding uit wraak de bakkerij in brand staken.
Na de oorlog zou de zaak nog groeien en tot grote bloei komen. In 1956 kocht Rodolphe Bloch het hoekhuis aan. Rodolphe overleed in 1958. Van dan af nam Jacques de touwtjes in handen. In 1975 kwam er onder zijn impuls een laatste stuk bij langs de kant van de Hoornstraat. Nadien verwierf de zaak een bijna mythische status mede gebaseerd op eeuwenoude joodse gebruiken.
Nu de winkel gesloten is wordt de website van Bloch in ere gehouden als aandenken aan de beroemste pattisserie van Gent.
Dit artikel verscheen 12 jaar geleden voor het eerst. De laatste
Mail de redactieaanpassingen
Bij aanpassingen moet gedacht worden aan het herstellen van taalfouten, kromme zinnen, feitelijke onjuistheden en verbroken hyperlinks.
werden 3 jaar geleden doorgevoerd. Mocht je onverhoopt een onvolkomenheid zien, neem dan contact met ons op door middel van onderstaande knop.